15/08/2007
O jato metido no saco
Onte fun a vetrinaria do Real como quen vai o medico. Non fun levar nin o porco nin a burra, que eses animales sa non ai nas casas, fun coa miña neta a lebar a mascota. Chamanlle mascota a un rato blanco que teñen nunha xaula. Eu a verda sempre preferín os cans de palleiro e asta aqueles gatos grisallos e raiados, antes de que se puseran de moda os gatos de pelo largo, corto, e de todos os colores. E aora veu Millán co aquel do chinito Chancaiché que disia: tanto ten gato blanco ou negro o prinsipal e que cace ratos e privatiza a tripulasion dos barrendeiros de Moaña. Eu a verda e que non teño nada contra os chinos, pero c ontovos que unha ves en Pontevedra fun a uhna tienda dos chinos e comprei un radio para escoita los partidos o domingo pola tarde cando ando a pasiar polo aterrado e non me durou nin unha semana. Meu senro que ainda sabe algo de ingl-es leu no papeliño que quedou na caisa e dicía que para reclamar tiña que ir a Joncon. Sa estou a mirar a o Meiriña a quitalo billete do avion.
Assinar:
Postar comentários (Atom)
2 comentários:
¿enton non te deche conta de que estaba alí o camión do FORGA-CIG para darlle un curso acelerado de ingles ou de chino a Meiriña para que pudera entenderse coas autoridades de HONKONG?
Eu xa sabía que o millan era comunista o que non sabia era que era pensamento pro-chino, mira que curiosidade.
Pero que lle queredes, él tense que ocupar de todo: urbanismo (valentin mascarón), cultura, deportes e asuntos sociales (viva a frivolidade).
Que querias que se ocupara tamen dos problemas dos obreros de URBASER , xa está ben, que nos tempos modernos ser comunista xa non quere decir que teñas que defender aos traballadores, o mismo que para ser sindicalista como Meiriña non fai falta traballar. Cantos anos hai que non traballa meiriña?. Todo é unha modernidade
Postar um comentário