Un dia tan santo coma o de hose que os do Baticano de Roma, non os do Baticano d a rampa de Ramona onde se reune a tomalos chiquitos o Suso Franco, Lano e toda a santa sede, lle chaman da Asunsion, tamen queria celebralo aqui no blo e non quiria olvidarme de don Donato que en pas descanse pa sempre jamas. Algun dia falaremos deste home de negro como e devido e coa devida debosion que se meres. Que tempos aqueles das misas solenias, dos discursos no pulpito chamandonos de todo. Que boiño eras e oque te perdeches e o pior de todos o que lle fiseches perder a toda a nosa moceda cos teus asoujasos e requilorios. Pero aora queroche render omenaxe en recordatorio da tua dilatada traietoria, como din os politicos. Por iso mandoche desde aqui arriba, por que ti sejuro que estas ai en baiso no inferno, esta estampita del niño Jesus fasendo das súas que encontrei remexendo no google poñendo Moaña, pa que te deas conta que non serviron de muito as tuas plagas e que a xente segue aqui cos mismos visios de sempre, O unico que cambiou é que nin ti nin o teu compadre Paco Pisiñas estades entre nos. amen.
Um comentário:
xa estan os de sempre a meterse coa xente de ben, que saberás tí de D. Donato, un home santo onde os haxa, hai como me acordo de cando nos ensinaba ás mulleres a que os homes nos repetaran levando as mangas longas vran e inverno e as medias coas saias ata os tornicelos, pero o mellor del foi cando lle quitou os fillos a aquelas nai pobres para darllos aos ricos , iso si que era santidad
Postar um comentário