O manifestodromo de MOaña

Antes de andar nos ofisios baixos navegei polos sete mares. Tamén fun tripulante do trasatlantico Begoña , polos anos sesenta e tantos. Recordo que fiseramos alguns viaxes po lo Brasil e Sao Paulo. Como chegamos aquel ano polo mes de avril tuvena sorte de estar no carnabal, no sitio que lle chaman o sambodromo. Aquelas rapazas morenas a bailar, !quen tuvera vinte anos outra vez, a gloria bendita!. Pero non vos vou falar hoxe de sambodromos., querovos falar de manifestodromos. Aora temos un a porta do concello. Primeiro foi a rapaza das tarteiras e despois como temos aquela erbiña,veña de acampada¡. Aquel omiño dia e noite non sale dali. Loxico porque non hai dereito, Traballar por 500 euros o mes e que te traten coma un can. Non hai dereito. Din os disques que anda o Meiriña o do sindicato enfurruñado con Millan. Tiña que ser porque sacou os barrendeiros do concello para metelos nesa enpresa que se chama Urbaser que asta pares que ven do Congo belga como diria o Tonecho. Por que para ese vias mellor que coa privatización aranchabamonos cos da casa. Iso si que é barrer pa debaixo da alfombra. Ou non sa´bia que URB ASER eran uns chupóns a conta dos traballadores. ¿Enton non nos acordamos dpo que lle pasou a Valentin Piñeiro o segundo de a vordo hai atras con eses mismos piratas¿. E aora espera un pouco que con eses sueldos de miseria non seria de estrañar que o resto dos obreros se pusera en folga ou unha cousa paresida. Por menos, cando andaba no Gransol tuvemos as de cain co armador que o oubemos de tirar o mar no muelle de Marin. Daquela Aboi ainda era un rapas pero acordarase.
Como iba dicindo que esa placiña tan bonita con banban s paos nenos e tan verde vai camiño de convertirse no manifestodromo de Moaña. E iso esta ben porque os traballadores cando estes miserables empresarios nos dan cun pandullo nos fuciños, non podemos quedar na casa a moer e remoer como as bacas na corte, somos personas de carne e jueso e o mellor que hai neste mundo e a solidarida.