Onte a noite quedei na casa coa neta peqena. Ten dous anos cumplidos e os pais marcharon de copas como lle chaman aora ao de ir de ruada. Pasaban das doce e a nena non adormesia asi que apañei un conto, entre omonte de libros que teñen na casa porque o meu senro e moi estudiado. Cadrou que era o de Carapuchiña Vermella, que eu aos meus 66 anos inda pensaba que era caperucita. Son as miserias da inorancia que temos da nosa fala e da pouca escola que tuven por desgrasia . E chamoume a atencion outra cousa por que a Carapuchiña non andaba polo monte, nin vivia nunha casiña no campo. Contovos: resulta que vivia nun puebliño, coas suas calles (ben oscuras elas) e o lobo andaba nun coche que cando sendia os faros metia medo. Ao cabo, a neta non durmiu ata as 2 da mañan e os pais ainda non chegaran. Vaia noite.
O caso que o sabado pola mañan fun a taberna do meu compadre Lucho e falando, falando, mira ti por onde chegamos outra ves ao conto de marras. Qedei apanpanado. Ali estaban todos os condimentos como din os cociñeiros para un conto de medo. Que si o lobo, que si a rapasa, que si un coche, e aquilo pasaba en Moaña e o desjenerado do que traballaba de lobo era tamén de Moaña. Solo vos direi que por diante pares moi gabacho como eses vendedores que cheveñen pola porta muitas veses a vender libros.E non quero seguir co conto aora porque isto ten suspense. Algun dia este disque sairaa lus e cando iso pase vouvos volver contar cousa por cousa o que hose escribin espantado no CADRO.
E vos ben verda que os vellos contos nunca morren. E non vaiades pensar que son solo para os mais pequerrehcos.
Assinar:
Postar comentários (Atom)
5 comentários:
Éche unha mágoa. Fico moi interesado na continuación. Continuará?
Gustoume pasar polo teu blogue e parar a ler moitas das tuas frases. Na miña opinión gustaríame que contases máis contos e que escapes un pouco da política.
Un saudo dende outro blogue
http://ocioloxia.wordpress.com
a ver si os comentarios serios saen
TABEIRON UN
xa temos o Cadro outra ves... a alguns vailles dar algo de alexia..
Pero isto tamen se pode tomar un pouco en serio (so un pouco...9
Hai que fixar temas, por exemplo, Millan o alcalde de Moaña a) del dixo Tin cando o presentou no mitin que "era un home pequeno" home Tin xa o sabemos todos, a vista está, pero a discusion está en que si é mais pequeno fisicamente ou mentalmente...in da que tampouco cabe dubida: para xentiña como Millan escribiu Celso Emilio aquilo da Viaxe ao pais dos enanos
Pois iso, un enano fisico e mental: grazas Tin pola tua valentia
Inda non o creedes? pois ver o que está a faser co rapas de Urbaser, ou ver o que esta a faser, mellor dito a enterrar o Interseltico que como era demasiado grande daballe medo e xa vedes: deulle todo a apoio a Xan Cancelas (menudo pajaro) para que lle deixase a Riobó a encomenda desta edision que non pasa de ser un festivaliño deses que fan en fin de curso nos colexios da zona.
Ben por Xan Cancelas e ben por pequeno Millan
a min o interseltico justame, pero quixera saber eu para que fixeron algunhas das cousas que fixeron, como un resital de poesia que organizan o fillo de casqueiro, o da libreira, e mais o rapas da casa do mar, cobrar�n por isto?
Postar um comentário